Luister naar dit artikel

Tientallen Nederlanders zijn op de vlucht geslagen voor de luchtvervuiling blijkt uit onderzoek van het longfonds. Ze trokken weg uit de grote steden en verhuisden bijvoorbeeld naar de Waddeneilanden waar de lucht het schoonst is.

Een van hen is de 68-jarige Jos Wesdijk. Ze groeide op onder de rook van de Rotterdamse haven en vlakbij een snelweg. “Toen ik jong was, lag ik weken per jaar in het ziekenhuis aan de zuurstof. Dan kreeg ik prednison via een infuus,” vertelt ze aan het AD. Decennialang had ze ernstige longproblemen waardoor ze niet meer kon werken en afhankelijk werd van een scootmobiel.

Op Terschelling is alles anders. “Mijn longarts waarschuwde nog: als je daar ziek wordt, ben je niet zomaar in een ziekenhuis. Maar de afgelopen 4,5 jaar ben ik niet meer bij een longarts geweest. Voorheen kwam ik daar elke twee maanden. Ik gebruik nog maar een vijfde van de medicijnen die ik in Rotterdam nodig had.’’

En het belangrijkste: ze is weer mobiel. “Tegenwoordig wandel ik met mijn nieuwe hond Senna wel vijftien kilometer per dag. Mede daardoor ben ik twintig kilo afgevallen. Ik voel me zoveel beter. Ook stofzuigen en schoonmaken kan ik weer zelf.’’

Longpatiënt Pauline de Bakker (41) verhuisde met haar man en twee kinderen eveneens naar Terschelling. In woonplaats Breda had ze last van vernauwde longen, hoestaanvallen en luchtweginfecties. “In slechte periodes was ik continu schor en benauwd’’, zegt de basisschoollerares in de krant. Hardlopen, haar grote hobby, kon ze ook niet meer. Man Edo: “Hier op Terschelling missen we de Brabantse levendigheid. We hebben veel moeten opgeven, maar de gezondheid van Pauline heeft de doorslag gegeven.’’ Met Pauline gaat het nu veel beter. Zondag loopt ze zelfs een halve marathon.

Bronnen: