Eén man stopt de droogte en brengt welvaart naar het dorp door in 24 jaar tijd 11.000 bomen te planten

Op het platteland van Indonesië neemt een oudere man de taak op zich om een ​​landschap te rehabiliteren dat wordt geteisterd door wanbeheer.

De Indonesische landverdediger Sadiman werd door zijn dorpsgenoten op de heuveltoppen van Midden-Java ooit als een gek beschouwd, maar de lokale bevolking noemt de man nu liefdevol ‘mbah’ of ‘grootvader’ na zijn 24-jarige zoektocht om de onvruchtbare heuvels in een groen landschap om te toveren.

De regio werd verwoest nadat landontginningsbranden de regio blootlegden en de rivieren, beken en meren bijna droog maakten, wat de oudere eco-krijger inspireerde om het op zich te nemen om het gebied met bomen te bedekken.

“Ik dacht bij mezelf: als ik geen banyanbomen zou planten, zou dit gebied droog worden”, vertelde Sadiman aan Reuters terwijl hij gekleed was in zijn boswachterhoed en safarihemd.

“In mijn ervaring kunnen banyanbomen en ficusbomen veel water opslaan.”

Tot nu toe heeft Sadiman meer dan 11.000 banyan- en ficusbomen geplant in de 617-acre-regio in een poging het grondwater in het gebied te houden en de verdere erosie van kostbaar land te voorkomen.

Zijn inspanningen hebben al hun vruchten afgeworpen, letterlijk, met bronnen die in zijn kielzog zijn achtergelaten in wat voorheen door droogte geteisterde land was. De lokale bevolking heeft nu toegang tot water voor hun huizen en voor hun landbouwpercelen.

Bijgelovige dorpelingen waren aanvankelijk niet erg dankbaar voor zijn werk.

“Mensen maakten me belachelijk omdat ik banyanboomzaden naar het dorp had gebracht, omdat ze zich ongemakkelijk voelden omdat ze dachten dat er geesten in deze bomen zitten,” zei Sadiman.

Volgens de naburige dorpeling Warto gingen er zelfs geruchten dat Sadiman een gek was omdat hij jonge boompjes ruilde voor geiten.

“Vroeger dachten mensen dat hij gek was, maar kijk nu naar het resultaat”, voegde Warto eraan toe. “Hij is in staat om van schoon water te voorzien om in de behoeften van de mensen in verschillende dorpen te voorzien.”

Sadiman is er trots op dat zijn werk zijn buren welvaart en overvloed heeft gebracht, die nu twee of drie oogsten per jaar genieten in plaats van slechts één.

Ik hoop dat de mensen hier een welvarend leven kunnen leiden en gelukkig kunnen leven. En verbrand het bos niet keer op keer ‘, zei Sadiman.