Eén liter flessenwater bevat 250.000 onzichtbare plastic deeltjes

Luister naar dit artikel

De meeste hiervan zijn nanodeeltjes die het potentieel hebben om menselijke cellen binnen te dringen en toegang te krijgen tot de bloedbaan en belangrijke organen.

Uit een nieuwe studie blijkt dat mensen met elke liter flessenwater een kwart miljoen kleine, onzichtbare stukjes plastic consumeren – 10 tot 100 keer meer dan eerder werd geschat.

Eén liter water in een plastic fles bleek gemiddeld 240.000 deeltjes te bevatten, zo bleek uit maandag gepubliceerd onderzoek. De meeste hiervan zijn nanodeeltjes die het potentieel hebben om menselijke cellen binnen te dringen en toegang te krijgen tot de bloedbaan en belangrijke organen.

De baanbrekende bevindingen, gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), tonen de omvang van plastic in flessenwater aan, die in eerdere onderzoeken sterk werd ondergewaardeerd.

Hoewel microplastics al vanaf de geboorte overal zijn aangetroffen, van de diepste punten in de oceaan tot in ons lichaam, werd eerder aangenomen dat elke fles gemiddeld slechts 325 stukjes bevatte.

Maar dit nieuwe onderzoek door onderzoekers uit Columbia laat zien dat de aanwezigheid van plastic deeltjes ongeveer honderd keer groter is dan dat, wat de eerder geaccepteerde normen rond de veiligheid van flessenwater in twijfel trekt.

De meeste van deze deeltjes kwamen volgens de auteurs uit de fles zelf. Dit zijn deeltjes die kleiner zijn dan een micron groot.

Onderzoekers gebruikten vijf monsters van drie merken flessenwater in de VS en ontdekten dat de niveaus van plasticdeeltjes varieerden van 110.000 tot 400.000 per liter, gemiddeld ongeveer 240.000 uit zeven soorten plastic.

De auteurs weigerden te vermelden welke merken als monsters werden gebruikt.

Ongeveer 90 procent van deze deeltjes werd geïdentificeerd als nanoplastics, de rest was microplastics. Nanodeeltjes zijn minder dan een zeventigste van de breedte van een mensenhaar, zo klein dat ze niet onder een microscoop te zien zijn.

Onderzoekers moesten een technologie uitvinden om deze kleine deeltjes te kwantificeren, zodat ze de chemische structuur van nanodeeltjes in flessenwater konden tellen en analyseren.

Terwijl wetenschappers wisten dat nanoplastics in flessenwater voorkomen, zei Naixin Qian, een PhD-student in de scheikunde aan Columbia en de eerste auteur van het nieuwe artikel: “vóór onze studie hadden mensen geen precies aantal hoeveel”.

Eerdere studies hebben aangetoond dat nanodeeltjes van plastic cellen en weefsels in belangrijke organen kunnen binnendringen, zich door de bloedbaan kunnen verplaatsen en potentieel schadelijke synthetische chemicaliën in het lichaam kunnen verspreiden, waardoor ze het bloed, de lever en de hersenen kunnen bereiken.

Hoewel de potentiële gevolgen van deze nanodeeltjes bekend zijn, weten onderzoekers niet zeker of deze bevindingen flessenwater gevaarlijker maken.

“Dat wordt momenteel beoordeeld. We weten niet of het gevaarlijk is of hoe gevaarlijk”, zegt co-auteur Phoebe Stapleton, een toxicoloog bij Rutgers.

“We weten wel dat ze in de weefsels (van zoogdieren, inclusief mensen) terechtkomen… en het huidige onderzoek kijkt naar wat ze in de cellen doen”, zei co-auteur van het onderzoek, mevrouw Stapleton.

Bronnen: Independent